YABANCI DİL OLARAK RESİM 

Tuval resmi ülkemize bir yabancı dil olarak geldi. Elbette aydınlarımız içinde her zaman o dili iyi öğrenenler, iyi kullananlar oldu. Yine de uzun bir dönem boyunca resim Fransızlar, Almanlar gibi yapılmazsa olmazmış gibi algılandı. 
Şimdilerde artık, resim yapmanın böyle bir koşula bağlı olmadığı, sanırım bu yabancı dil bilgisinin yaygınlaşmasıyla kavranıldı. Artık ressamlar, resimlerini beğendirebilmek için Cezanne'la, Gaugin'le benzerlikler oluşturmak ya da kübist falan olmak zorunda değiller. 
Yetkin bir resmin ölçütleri batılı akımların pazarının cenderesinden kurtuldu, nesnelleşti. Küreselleşme, bütün dünyada demokrasileri geriletirken, sanat alanına getirdiği ölçütsüzlük düzeni ile kendi karşıtını yarattı; sanat alanı daha serbestleşti. Resim bizim için yabancı dil olmaktan çıktı, kendi dilimiz oldu. 
Şimdi artık bizler, resmin dünüyle de bugünüyle de diyalog kurabilir, yorumlar, göndermeler, alıntılar, nazireler, hicivler, tazminler ya da dönüştürmeler yapabiliriz (o zaman kendi hayatımızdan da daha keyifle söz ederiz). 
Zaten yabancı bir dili iyi konuşmanın ölçüsü, o dilde espri yapabilmektir. 

Orhan Taylan
Asmalımescit, Şubat 2010